|
Het is als muziek
Een leven is te beschrijven in veel vormen, ik heb hier gekozen voor woorden, heel veel woorden en muziek op basis van titel en wat ik op die manier wil vertellen.
Het liefst zing ik nu muziek, speel ik muziek, dat zie ik nu voor me, eeuwig muziek blijven spelen op een piano.
Het spelen blijft iedereen die me lief is aantrekken, iedereen is bij me, praat met me.
Met kanker over muziek praten
Kanker? Hoor je me? Het moet wel, je ziet me en sloopt me, beetje bij beetje win je dat gewoon. Maar dit gesprek met je, zal een eeuwig durende dialoog worden, het is mijn keus, die zal je nooit van me winnen.
Dat gevoel is zo mooi, het klinkt me als muziek in de oren.
Ik dirigeer het gesprek, inclusief een soort song battle, ik dirigeer de muziek, ik dirigeer het orkest en ik win dit in ieder geval.
Dat gevoel, echt de hoofdprijs te winnen, vooral wetende dat dat winnen van jou is kanker, dat gevoel wee ik niet helemaal te beschrijven, ik kom er woorden voor te kort.
Maar het voelt als het net voorbije voetbal verhaal, het wk 2018, de tijd dat ik dit schrijf.
Het aantal te spelen wedstrijden is hetzelfde, het enige versschil is dat alleen wij het spelen, jij en ik.
Jij wint het, dat weet ik, dat weet mijn lieve vrouw, dat weet iedereen die me lief is.
En toch, hoe bizar het ook leest, dankzij jou kanker, maakt al het mooie, wat ik nog zie en hoor op deze aarde, het maakt me zoveel meer dan gelukkig en blij.
De hoofdprijs, de mooiste beker die op het gebied van voetbal te winnen is, ja, zonder het echte wk voetbal te spelen, daar vervuil ik, in dit gesprek met jou, verder geen woord meer aan.
Ik geniet, tijdens dit schrijven, zo intens van de voorpret. Ik dirigeer ook hier, binnen dit ook muzikale gevoel, alsof ik voor een orkest sta, het bestaat uit iedereen die me lief is.
We blijven spelen, wetende dat dit altijd buiten jouw macht blijft, dat zal iedereen sterken, die eenvoudige wetenschap.
Het gaat in het geheel niet alleen om het winnen.
Het gevoel, het met zekerheid winnen, van een aantal veldslagen die ook voorkomen in de oorlog tussen jou en mij, het is niet volledig te bevatten voor mij persoonlijk, ik scrijf vanuit alles wat in me opkomt, er zit geen schakel tussen, de woorden vloeien via mijn toetsenbord naar hier.
Zonder enige overdenking, ik bedoel nu, op het moment van schrijven, dat meen ik werkelijk.
Voor het schrijven had ik het al in mijn hoofd geschreven, dacht dan het compleet was, maar nee.
Tijdens het schrijven komen er steeds stukken bij, zoals nu. Het gaat in een razend tempo, moet ik keihard werken om alle stromen die op dit moment door mijn hoofd schieten, qua snelheid bij te benen.
En ja, zoals elders hier beschreven, het bevalt me, nu te kunnen doen, het schrijven combineren met de ervaring van het internet werk.
Hoe mooi kan je wens uitkomen, zo mooi dus.
Het ultieme moment voor bevrijding
Van mezelf, in die zin, dat ik al het opgeslagene, meegemaakte, verwerkte, behalve wat nu in negatieve zin nog aan het processsen is, waar ik eindelijk ook openlijk oover spreek hier.
De mooiste liefde voor mijn vrouw, kind, schoonzoon, kleinkinderen, stiefkinderen, vader, moeder, zus, schoonzus, haar kinderen en man.
Verder echt iedereen die me meer dan lief is, om welke reden dan ook.
De bevrijding om het mezelf toe te staan, dat op een meer dan explosieve manier te uiten, daardoor ik dit gesprek met mijn kanker, aangevende dat er voor eeuwig dingen zoals dit blijvend zijn.
Dat ultieme gevoel maakt zo onzettend blij en gelukkig.
Kanker? Lees je nog mee? Je bent en blijft mijn meest gehate kankerlijer, maar geloof maar niet, dat is, op wat ik hier nu schroof, ooit een stukje voor jou zal inleveren.
Echt nooit, dit, deze website, niet alleen mijn maar ons verhaal, van mijn grootste liefde en mij, zal tot het oneindige blijven staan, jij zorgt voor mijn straf, ik bij deze stukken, waar ik de absolute en onaantastbare regie heb.
Hier geniet ik nu ik het schrijf al van, hier hou ik juist op dit moment van.
Het is alles bij elkaar een blijvertje, mijn verhaal, jou aan de grootst mogelijke schandpaal nagelen.
Het uiten, op een ongekend bizarre en explosieve manier, welke voor mij ook volledig onbekend en nieuw is.
Nu is door jou gedwongen ben, enorm ben aangespoord om het te gaan schrijven.
Wat kan ik er van zeggen, het is een klein stukje van het verwerkingsproces naast alles wat ik met mijn vrouw bespreek, onderga, met andere geliefden bespreek, dit, juist dit onderstreept alles op een meer dan zeer heftige manier.
En nogmaals kanker, nog een keer om het je in te peperen, ik geniet zo intens van dit moment, omdat zowel mijn vrouw als ik hier onoverwinnelijke macht over hebben, puur en alleen over jou, zo is mijn bedoeling nu.
Wat jij flikt, is zo'n enorme boost, dat veel mensen om ons heen, het nog steeds niet begrijpen.
Ze kunnen zich gewoon niet voorstellen wat de reden is, dat ik er nog steeds zo positief en meer dan gelukkig in sta.
Hier kan iedereen lezen hoe dat komt, het stukje bij beetje gaan begrijpen.
Bedankt kanker, voor deze geweldige, aan jou opgedrongen dialoog.
Uit beleefdheid leek het een vrije keus te hebben maar helaas voor jou, het was een tijdens het schrijven berekende stap, om jou, compleet af te slachten, waar het me lichamelijk niet lukt, hier dus wel.
Het is vanwege de kleine overwinningen, waar ik er met absolute zekerheid, meer van haal, dat is zo enorm genieten.
Dat weet jij toch ook, aan de andere kant, waar je ziekelijk vernietigend bezig bent met me.
Nou, dag kanker, tot de volgende keer, ons volgende gesprek, ga je maar vast voorbereiden, op de vlakken waar ik zeker van ben dat ik ze win, blijf ik, ten opzichte van jou, de absolute regie in handen houden, voor eeuwig, lachen he?
|
| |
