|
Ons huwelijk
Is een liefdevol, mooi, eerlijk en oprecht huwelijk.
20 Januari 2019 zijn we 4 jaar getrouwd, ik knok er voor om dat te halen.
De afgelopen getrouwde jaren waren geweldig, was ik maar 100 jaar eerder met mijn vrouw getrouwd, dan hadden we nog lang te gaan tot nu.
Ook nu, in dit stadium van ons leven staan we nog steeds op alle fronten klaar voor elkaar, pakken samen ook de kanker aan.
Juist het nu laat de liefde nog explosiever groeien, we doen het toch maar, onder extreme omstandigheden.
Denk je elkaar volledig te kennen, krijg je dit samen voor je kiezen.
We zijn onbewust bezig met herontdekking. Toen we trouwden niet besproken hebben, zo van stel als dit gebeurt, één van ons kanker krijgt, wat dan?
Nee, dit hoort niet bij de luchtige kost die je dagelijks zou kunnen bespreken bij een kopje thee.
Je denkt aan een mooi langdurig huwelijk, daar ga je van uit.
De nu gevoerde gesprekken gaan ook over kanker, de diepgang en gevolgen, the day after..........
Daarnaast lachen we ook nog steeds, iets waar ik gelukkig nog grip op heb, droge Rotterdamse humor en de humor van mijn vrouw, waar we beiden hard om kunnen lachen, gelukkig maar.
Mijn lieve vrouw is een geweldenaar, we slepen elkaar mee, vooral de positieve kant op, het leven is er nog steeds, voor beiden.
Dat gaat door, voor haar en voor mij, daarbij is onze liefde voor elkaar zo groot dat ik dat vanuit een volgend leven zal blijven influisteren en laten voelen,
in welke vorm dan ook.
Onze kinderen
3 geweldige zoons, 1 mooie dochter en haar man, onze geweldige schoonzoon.
We houden heel veel van jullie, niet alleen in dit leven.
Opa en oma woef
Het leven heeft veel mooie kanten, daaronder vallen ook deze 2 heerlijke kruimeltjes, onze kleindochter en kleinzoon.
Twee toppertjes die nog een lieve opa en oma hebben.
Van dit meer dan tijke bezit genieten we nu zo intens.
Die we van onze dochter en schoonzoon hebben gekregen.
Ze zijn, in al hun puurheid een enorme toevoeging aan ons leven.
Een niet te beschrijven verrijking waar zowel mijn vrouw als ik onvoorwaardelijke liefde aan toekennen.
En nee, bij opa Woef stopt dat niet aan het eind van dit leven.
Daarna zal ik tot in de eeuwigheid bij jullie blijven, niet tast- en zichtbaar maar toch. Niemand neemt mij m'n wilskracht af, ook de kanker en de dood niet.
Dat is geen wens maar een belofte, niet alleen voor nu, maar voor alle toekomstige tijd.
Die net als mijn grote liefde voor mijn vrouw, mijn dochter, mijn schoonzoon, mijn stiefzoons en hun vriendinnen geen grenzen kent.
Liefde is, dat voel ik nu nog meer, onvoorwaardelijk en onoverwinnelijk, niet te pakken door kanker of wat dan ook.
Het is een gevoel wat steeds krachtiger tegenover kanker staat.
Kanker groeit, mijn liefde groeit daar in mee, alleen in een veel grotere vorm.
Het onderbuik gevoel is al zo mooi om in het normale leven te voelen.
In deze kanker tijd neemt dat gevoel vormen aan die ongrijpbaar worden, menselijke grenzen passeren.
Het beschrijven wordt, als het einde nadert lastiger omdat liefde het aardse passeert.
Het is een enorme drive die niet onder invloed staat van wat dan ook.
In een normaal verlopend leven loopt liefde mee, hebben we er invloed op, kunnen we besluiten nemen of we de liefde op iemand of iets willen blijven projecteren.
In dit kanker verhaal komt een grens dichterbij, die gepasseerd gaat worden.
Vanaf dat moment zijn we de menseliijke grip op liefde kwijt en zal deze op geen enkele manier meer te beïnvloeden zijn.
Die meegenomen liefde voor alles en iedereen die me lief is, is vanaf dat moment blijvend, voor altijd.
Een fijne en geruststellende gedachte, een zekerheid die echt laat zien dat de liefde die je voelt bij deze passage naar een eeuwigheid stijgt.
Tegen mijn 3 stiefzoons spreek ik de hoop uit dat de huidige relaties van de oudste en middelste stiefzoon met 2 kanjers van meiden door blijft groeien.
Tot een niveau waarop mijn vrouw en ik kunnen zeggen dat zij, de vriendinnen, ook onze kinderen zijn.
Dat geldt uiteraard ook voor mijn jongste stiefzoon, op het moment dat ik dit schrijf heeft hij geen relatie.
Maar de hoop, als er een relatie komt, in welke vorm dan ook, heeft voor mij persoonlijk dezelfde betekenis.
Ik ben er van overtuigd dat mijn lieve vrouw daar nu en in de toekomst net zo over denkt.
Ik neem er nu een voorschot op, wil het uitgesproken en leesbaar hebben, nu kan ik het nog.
Het is een krachtig wishfull thinking. Een genot om het op dit schrijf moment.
In een nog bruisend stuk leven wat absoluut nog voelbaar aanwezig is naast alle kankerzooi, te uiten. |
|
|
